SWT 38/40

Wysłany: Nie 18:15, 12 Mar 2006 Temat postu: SWT 38/40

[link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych]

Kraj: Związek Radziecki
Dane odnoszą się do modelu 40
Kaliber: 7.62x54 mm R
Zasada działania: Odprowadzanie gazów prochowych z lufy
Masa: 3,90kg
Długość: 1226 mm
Długość lufy: 625 mm
Waga: 3.85 kg
Prędkość wylotowa: 840 m/s
Magazynek: 10 naboi
Zasięg efektywny: do 500 metrów

SWT jest skrótem od Samozaradnaja Wintowka Tokarewa czyli Karabin samopowtarzalny konstrukcji Tokariewa. Plany tego karabinu datowane są na koniec I wojny światowej, ale konstrukcja była tyle testowana i ulepszana, że armia dostała go w ręce dopiero w roku 1938 (od tego oznaczenie). Karabin ten korzystał z wcześniejszych prób i testów takich modeli jak konstrukcja Fedorova czy AWS-36. Ogólnie SWT jest niczym innym jak poprawionym AWS-em sygnowanym nazwiskiem Fiodfora Wasilijewicza Tokariewa. Karabin ten dostał priorytet (po PPSh-41) w produkcji a to z tego względu, że władze chciały wyposażyć w nie żołnierzy, którzy narzekali na Mosin-Naganty 1891/30. Do zakończenia wojny wyprodukowano od miliona do dwóch (różne źródła różnie podają) egzemplarzy, w tym około 50 tysięcy ze specjalnymi szynami do montażu optyki. Na temat tej broni krążą sprzeczne opinie, podczas wojny wojska państw osi wręcz bały się tej broni, twierdząc, że jest to nowa jakość w uzbrojeniu, przez co były one często zabierane jako trofea, czy nawet używane zamiast standardowej broni. Natomiast żołnierze radzieccy uważali ją za zawodną, skłonną do częstych zacięć i zbyt skomplikowaną... Życie pokazało, że dobrze utrzymana SWT-40 jest o wiele lepsza od poprzedników. Elitarna gwardia radziecka wiedziała jak używać tej broni, i w ich rękach spisywała się nadzwyczaj dobrze. Po wojnie większość SWT zostało wycofane z jednostek liniowych i przetransportowane do magazynów jako rezerwa. Dużo z nich w latach 50, 60 i 70 była wyprzedawana jako nadwyżki wojskowe cywilom (najczęściej myśliwym). Oprócz "zwykłego" SWT wyprodukowano jeszcze dwie wersje - SKT-40 (krótka wersja) oraz AWT-40 czyli SWT strzelający ogniem automatycznym. Obie wersje praktycznie nie brały udziału w walkach. W porównaniach ludzi, którzy strzelali SWT-40 jest na pierwszym miejscu przed Garandem oraz niemieckim Gewehr G-41/43. SWT strzela potężną radziecką amunicją 7,62x54 z wystającą kryzą. Karabin ten działa na zasadzie odprowadzania części gazów prochowych z przewodu lufy poprzez boczny otwór oraz tunel z tłokiem i urządzeniem powrotnym. Urządzenie to znajduje się nad lufą i używa krótkiego tłoka. W broni tej umieszczono regulator ciśnienia gazów, co dawało możliwość strzelania w przeróżnych warunkach klimatycznych. Podczas strzału urządzenie powrotne cofało się o 36mm dając krótkiego, ale mocnego kopa zamkowi, który po wyrzuceniu łuski i załadowaniu kolejnej zaczepiał się o wzmocnioną wkładkę na dnie komory zamkowej. Dźwignia zamka była na stałe przymocowana do zamka. Zamek po wystrzeleniu ostatniego naboju był przytrzymywany w tylnej pozycji, żeby umożliwić szybsze przeładowanie broni. Przy konstruowaniu tego modelu twórcom wiele problemów nastręczył nadmierny płomień wylotowy powstający po wystrzale, ale zastosowanie 6-komorowego hamulca wylotowego zmniejszyło go do pożądanych (choć nadal dosyć dużych) rozmiarów. Zastosowano prymitywny ale skuteczny system zabezpieczeń, który był niczym innym jak mechaniczną blokadą spustu i jego przełącznik znajdował się za spustem. Karabin był "obity" drewnem, które w przedniej części przechodziło w perforowaną stalową osłonę lufy. Przy strzale z SWT strzelec odczuwał duży co było skutkiem zastosowanej amunicji. Za przyrządy celownicze służyły osłonięta muszka oraz szczerbinka. W wariantach snajperskich używano powiększających 4x lunet. Do SWT zaprojektowano bagnety w kształcie noży (a nie takie jak w Mosinach), które były noszone w pochwach, a zakładane tylko wtedy gdy były potrzebne. A teraz czym się różnił SWT-40 od SWT-38: drewniane łoże było dwuczęściowe u 38 a jednoczęściowe w 40; wycior jest umieszczony w 38 z boku łoża, natomiast w 40 pod lufą, w zasadzie różniły się jeszcze tym, że w 38 stosowano 2-komorowy hamulec wylotowy, ale były one używane zamiennie więc nie jest to kryterium do rozróżniania tych dwóch modeli.